Οικουμενικοτητες
(και Κοσμοπολιτισμος)

1. Ιστορία ή το παρελθόν της οικουμενικότητας

Η οικουμενικότητα ως διαχρονικό φαινόμενο. Αντιλήψεις για τον χώρο, τις κοινότητες, τις σχέσεις. Πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, κοινοτικές – εθνικές – εθνοτικές σχέσεις, συνθήκες παραγωγής. Η οικουμενικότητα μέσα στο αποικιοκρατικό πλαίσιο. Ιμπεριαλισμός vs. Οικουμενικότητα. Οι μεγάλες αυτοκρατορίες του παρελθόντος ως πλαίσιο δημιουργίας συνθηκών οικουμενικότητας (Ενετική, Βρετανική, Πορτογαλική, Σοβιετική...). Οι ιδεολογικές και θρησκευτικές οικουμενικότητες.

Πάνελ (ή στρογγυλή τράπεζα): Το σύγχρονο απείκασμα της οικουμενικότητας του παρελθόντος (λ.χ. γαλλοφωνία, λουζοφωνία, η αγγλική γλώσσα ως lingua mundi κ.λπ.).

2. Πνευματική οικουμενικότητα

Ο ρόλος των γραμμάτων στη διαμόρφωση κοινού «τόπου» ως γενεσιουργό αίτιο διευρυμένων διανοητικών ορίων. Λογοτεχνία και Μεταφράσματα. Η διάχυση του πνευματικού πολιτισμού μέσω κοινής γλώσσας ή μέσω μεταφρασμάτων.

Ειδική ενότητα: Η διάχυση του ελληνικού πνευματικού πολιτισμού και των ελληνικών γραμμάτων – Έδρες νεοελληνικών σπουδών στο εξωτερικό, μεταφράσεις κλασικών και νεοτέρων έργων και αντίκτυπος.

3. Οικουμενικότητα και κοσμοπολιτισμός

Σε αντίθεση με την έννοια της παγκοσμιοποίησης, η οικουμενικότητα παρέχει το αναγκαίο γεωγραφικό, πολιτισμικό και δημογραφικό εύρος που διευκολύνει ή προάγει την έκφραση (ελεύθερη ή μη). Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται το φαινόμενο του κοσμοπολιτισμού, στις ιστορικές, πολιτικές και ιδεολογικές διαστάσεις του.

4. Μετά τις οικουμενικότητες – η ψηφιακή «οικουμενικότητα»

Οι σύγχρονες κοινές γλώσσες διεθνικής επικοινωνία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ταχύτητες ανάπτυξης των κοινωνικών δικτύων, ο ενοποιημένος πνευματικός κόσμος (ψηφιακές εκδόσεις, ψηφιακές βιβλιοθήκες, ψηφιακή εκπαίδευση).